Ogromny procent pacjentów na świecie stanowią dzieci i młodzież z niepełnosprawnościami – np. po porażeniu mózgowym. Są to dolegliwości, które w większości przypadków wykryte są już w czasie ciąży, niestety nadal nie wynaleziono sposoby ich wyleczenia. Można jednak w znaczącym stopniu wydłużyć życie i poprawić jego jakość – właśnie poprzez skuteczną fizjoterapię. Sam rodzaj fizjoterapii powinien być dobrany pod rodzaj schorzenia, czy dysfunkcji, wówczas gwarantuje większą skuteczność. A jakie mamy rodzaje fizjoterapii?
Ważne czynniki fizjoterapii
Kinezyterapia – która określana jest leczeniem poprzez ruch. W związku z tym pacjentom pomaga się przywracać poprawność ruchową w poszczególnych partiach ciała. Co ważne ta metoda fizjoterapii nie tylko pomaga np. w uzyskaniu prawidłowej postawy ciała, ale i znacząco wspiera układ oddechowy. Ta metoda fizjoterapii zarówno wspiera mięśnie, jak i kości. Bardzo często stosowana w przypadku różnego typu schorzeń układu nerwowego. Przeprowadza się ją także u niemowląt.
Wiele wad wrodzonych bezpośrednio związane jest z zaburzeniami rozwoju intelektualnego. W związku z tym należy przeprowadzać działania fizjoterapeutyczne mające na celu poprawę komunikacji społecznej, a także aktywności codziennego funkcjonowania np. samoobsługi. Inaczej, niż w przypadku dzieci zdrowych przeprowadza się wychowanie edukacyjne. Patrząc ogólnie ten rodzaj terapii ma trzy główne cele: osiągnięcie jak najwyższego poziomu intelektualnego, reagowanie na sytuacje w życiu codziennym, a także uzyskanie maksymalnej sprawności ruchowej.
Śmiało można stwierdzić, że fizjoterapeuta obejmuje wiele istotnych działań – odpowiednie umiejętności ruchowe, odnalezienie się w relacjach społecznych, czy przystosowanie do zajęć szkolnych. Jako kontynuacje wyżej wymienionej metody można zaliczyć terapię zajęciową. Ta dzieli się na: ergoterapie (zajęcia manualne), socjoterapie (zaburzenia ruchowe leczy się poprzez spotkania z innymi jednostkami), a także artterapia (terapia poprzez sztukę).
Kolejna kwestia to kształcenie mowy chorego dziecka poprzez regularne zajęcia logopedyczne. Mowa bowiem to nie tylko usprawnianie konkretnych mięśni ciała, ale i ważny czynnik intelektualny. Dzięki odpowiedniemu kształtowaniu mowy dziecko jeszcze pewniej poczuje się w grupie społecznej. Tym samym mimo poważnego schorzenia zapewni mu to bardziej komfortowy start w przyszłość.